ABD’li Chris Crocker’ın YouTube’daki “Britney’i rahat bırakın!” videosu 2 milyon “tık” alınca, Time Dergisi tarafından yılın en çok izlenen videosu seçildi. Videonun ABD’de olduğu gibi dünyada da popüler olmasıyla medyanın ilgisini çeken Crocker’ın, Andy Warhol’un meşhur “15 dakikalık ün” kehanetinin gerçekliğine kanıt olduğu yorumları yapıldı. Kendisinin ve yakınlarının medya baskısı yüzünden sokakta bile dolaşamaz olduğunu söyleyen Crocker, asıl sorunun ABD medyasının oburluğu ve ABD Başkanı Bush ile körüklenen aşırı muhafazakârlık olduğunu ifade etti.

BRITNEY’DE BENİ ÇEKEN ÖZÜMÜZÜN BENZERLİĞİ!

Britney de, ben de, herkesin kıskandığı çok güzel kadınlarız! Tabii ki şaka. Britney, 4.-5. sınıftan beri bana ilham kaynağı oldu. Çünkü gösterişsiz birisi. Onun bu özelliğini çok sevdim. Özümüzün benzer olduğunu düşünüyorum; o da, ben de Yay burcuyuz.

BRITNEY TEŞEKKÜR ETTİ

Videodan sonra herkes Britney’in bana ulaşıp ulaşmadığını sordu ve bunu açıklamak için bir blog yazmak zorunda kaldım. Britney’le direkt görüşmedim, ama yardımcıları bana ulaştı ve desteğimden ötürü çok mutlu olduğunu söyledi. Zaten videonun tek amacı vardı, o da Britney hayranlarının sesini duyurmak ve Britney’e, o ne kadar zor zamanlardan geçiyor olsa da, hala hayranlarının olduğunu hatırlatmak. Britney, benim var olduğumdan haberdar olduğu için mutluyum!

VİDEODA ROL YAPMADIM

Benim Britney videosunda gerçekten ağlayıp ağlamadığımı sorgulayanlar, diğer videolarımda görecekler ki, Britney’e ait binlerce dolarlık hatıra eşyalarına sahibim. Ona sadece maddi bir yatırımım yok, onu ayrıca önemsiyorum. Dolayısıyla, bu videoda rol yapmanın bir anlamı yok. Beni bilen herkes, onu çok sevdiğimi de bilir. Zaten kamerayı açıp ağlamaya başlamadım. O, çekiyor olduğum bir videonun devamı.

Chris Crocker, "Hapşırsam manşet yapıyorlar. Bence bunun sebebi, bizim kasabadan çıkan başka ünlünün olmaması. Buna alışamıyorlar. Zaten ABD’nin güneyi sıradanlığın teşvik edildiği bir yer" diyor.

ANNEANNEM BENİM YÜZÜMDEN KİLİSEYE GİDEMİYOR

Eylül ayında hazırlıklarına başladığımız bir televizyon programı var. Reality show - belgesel arası bir program. Medyanın bana ve hayatıma ne yaptığıyla ilgili psikolojik bir araştırma olacak.

Medyanın benimle uğraşması yüzünden Tennesee’de yaşadığım küçük kasabada, anneannem ve dedem kiliseye gidemez oldu. Genel anlamda medya sadece benim değil, yakınlarımın da hayatında bir baskı oluşturdu.

Anneannem ve dedem Pentekostal Hristiyanlar ve benim bir internet starı olmam onları da zor durumda bırakıyor. Yerel gazete hakkımda saçma sapan şeyler yazıyor. Hapşırsam manşet yapıyorlar.

Bence bunun sebebi, bu kasabadan çıkan başka ünlünün olmaması ve buna alışamıyorlar. Zaten ABD’nin güneyi sıradanlığın teşvik edildiği ve bireye baskı yapıldığı bir yer.

Ama ben anaokulundan beri bu tepkilerle karşılaştığım için güneyde yaşamaya alışkınım. O yüzden Tennessee’de çok fazla sokağa çıkmıyorum. Çıktığım zamanlar da çok negatif tepkiler alıyorum.

İnsanlar uzaylı görmüş gibi uzun uzun bakıyorlar bana, ya da alışveriş merkezlerinde beni takip ediyorlar. İnsanlar kaba, o kadar.

15 DAKİKALIK ÜN MÜ? 30 DAKİKAYI ZORLUYORUM

Birçok insan bunu söyledi. Saat ne der bilmiyorum ama, bence 30 dakikayı zorluyorum! Ne derlerse desinler, benim hayatım üne dayanmıyor. Bu videodan önce de hayat vardı, sonra da olacak.

IRAK’A GÖNDERİLMEKTEN KORKTUM!

Bush hakkında düşünmüyorum bile. Değmeyeceğini düşünüyorum. Ondan kurtulmamızın yakın olmasına seviniyorum ama görevi bitmeden önce verebileceği zararlardan da endişe ediyorum. Bush’un elinden çok fazla kötülük geliyor. Benim kitabımda yeri yok.

Beni en çok korkutan şey askere alınacağım oldu. Çünkü, hiçbir şekilde beni desteklemeyen bir ülke için savaşmam. Özellikle de benim yaşam tarzımı desteklemeyen bir adam tarafından çıkarılmış bir savaşsa bu. Asla.

2008’DE OYUM HILLARY’YE

Bu seçimlerde kesinlikle oy kullanacağım, Hillary için. Hillary, çünkü ona oy vermemem için hiçbir sebep yok. Herkes onun samimi olmadığını ve kendisiyle çeliştiğini söylüyor, fakat ben bunu görmedim. Ben ona bakınca, ne konuştuğunu bilen güçlü bir kadın görüyorum. O ABD’nin ilk kadın başkanı olabilir, bu çok büyük bir şey. Onunla, risk almaktan korkmaması ve birşeyleri değiştirmekten çekinmemesi konusunda bir ortaklık hissediyorum.

Ayrıca, ben teknik olarak erkek olsam da, ruhsal, düşünsel ve hissi olarak kadınım. O yüzden de erkek bir başkan adayıyla ilgilenmiyorum. Testosterondan kurtulmamız gerek, kadınlara daha fazla ihtiyacımız var!